De taxonomie van Bloom
De Amerikaanse onderwijspsycholoog Benjamin Bloom publiceerde in 1956 een systeem voor de classificatie van (cognitieve) leerdoelen. Deze indeling is een handzaam middel voor studenten en docenten om leerdoelen en leeractiviteiten te ordenen en te benoemen. In 2001 publiceerden Lorin Anderson en David Krathwohl een herziene versie. Ze vervingen de aanduidingen van de verschillende niveaus door werkwoorden en herinterpreteerden een paar categorieën.
De Iowa State University heeft het model verder verfijnd. |
De invulling van kennis en vaardigheden is veranderd in een digitale omgeving. De vaardigheid 'onthouden' bijvoorbeeld heeft tegenwoordig meer te maken met weten waar je bepaalde informatie kunt terugvinden dan met het uit het hoofd leren. Communicatie en samenwerking zijn in de kennissamenleving nog fundamenteler dan vroeger. Daarom ontwikkelde Andrew Churches een nieuwe digitale versie die rekening houdt met de mogelijkheden en vereisten van de nieuwe informatie- en communicatietechnologieën. Voor elk van de kennis- en vaardigheidsniveaus gaat hij na welk soort (digitale) activiteiten eraan te pas komen.
Werkvormen volgens de taxonomie van Bloom
De Amerikaanse onderwijspsycholoog Benjamin Bloom publiceerde in 1956 een systeem voor de classificatie van (cognitieve) leerdoelen. Deze is nadien door Churches aangepast aan het digitale tijdperk.
Klik hier voor een volledig overzicht van werkvormen volgens de taxonomie van Bloom.